rozdział 17

"Niech czas stanie na minutę, gdy jesteś obok."

*Sylwia*

Trening minął bardzo szybko. Za szybko nawet. Kinga z Fabianem się spóźnili. Hmm.. Ciekawe co oni robili? Haha. Moja mała kruszynka wpadła po uszy ale pewnie nie umie się do tego przyznać. Ha! Cieszę się, że w końcu jest szczęśliwa. W sumie to chyba wszystkie jesteśmy szczęśliwe. Taaa.. A właśnie muszę wymyślić jakiś strój na jutro. Fajnie, że chłopaki nas zaprosili. Uśmiechnęłam się pod nosem.

- Sylwuś, kochanie, dlaczego ty się tak szczerzysz? – zapytała mnie Kinga jak wychodziłyśmy z hali.

- No wiesz… Jestem szczęśliwa. – odpowiedziałam szczerze.

- Taaa… Jak my wszystkie. – odpowiedziała Mała.

- No właśnie. Skoro już o tym mowa to ty i Fabian … ? – zaczęłam.

- Haha. Szczerze to nie wiem Sylw. Lubię go, nawet bardzo, za bardzo, ale nie wiem czy potrafię żyć w związku. Przecież mnie znasz. – powiedziała poważnie Kinga.

- Znam i wiem, że Kinga, która jest tutaj… - wskazałam na jej serducho. – Kocha Fabiana i poradzi sobie ze wszystkim.

- Szkoda, że ja nie jestem tego taka pewna. – odparła z żalem.

- Ehh .. zobaczysz jeszcze. A teraz coś co mnie interesuje najbardziej. Całowaliście się? – zapytałam z szerokim uśmiechem.

- Tak! – Kinga zacieszyła jak nienormalna. Haha.

- Spaliście ze sobą? – zadałam kolejne pytanie.

- W jakim sensie? – odparła spokojnie Mała.

- No wiesz, kochaliście się?

- Nie. –odparła jakoś tak dziwnie.

- Jak to? – byłam zdziwiona.

- Ja chciałam, on odmówił. – powiedziała Kinga, ale z uśmiechem. Kurde co to za facet?

- Że co? – wydarłam się.

- To było wtedy co znowu mnie napadnięto i Fabian mnie uratował. Spałam u niego, ale tylko spaliśmy. Całował mnie po brzuchu no i wiesz, ja chciałam i to bardzo, chociażby po to, żeby zapomnieć. – spojrzała na mnie wielkimi oczami, szukając zrozumienia. Taa..

- Rozumiem cię Mała. – odpowiedziałam na to szczerze. Ehh .. Moja malutka ile ona się nacierpi?

- Powiedziałam mu, że tego potrzebuję, a on powiedział, że tylko mi się tak wydaje. Czułam się odrzucona, pierwsze o czym pomyślałam wtedy to to, że może przez to co się stało mnie nie chce, ale on zapewnił mnie, ze nadal będzie walczyć o mnie i że ma wielką ochotę na mnie, ale nie gdy jestem w takim stanie.

- O ja! Ależ on kochany. – ucieszyłam się.

- Tak. Bardzo. – odparła Kinga.

- Więc co? Jutro po przyjęciu się za niego weźmiesz? – zapytałam szczerząc się jak osioł do shreka.

- No wiesz?! – Kinga udawała oburzoną. Haha. – A ty masz zamiar spać z Karolem? – zapytała mnie. Wzdrygnęłam ramionami i odparłam:

- Jeśli tylko będzie chciał to czemu nie? Zależy mi na nim.

- Haha! Ale zamierzasz się z nim słodko kochać czy go przelecieć? – zapytała Mała.

- Haha! Zboczuch! Te czasy już się skończyły wiesz mała?

- Wiem, wiem. Brakuje ci tego?

- Tych przypadkowych facetów? Tych szybkich numerków? – zapytałam. Kiwnęła głową. – Nie, nie brakuje mi tego. Szczerze? To chciałabym wymazać tamten okres z pamięci. – powiedziałam szczerze.

- Ja też Sylw, ja też. Teraz jak patrzę na to wszystko i widzę Fabiana takiego uśmiechniętego i pomyślę o tym jaka byłam kiedyś to czuję się jak kurwa.

- Wiem Mała. I wiesz co? Jeśli ty jesteś kurwą to ja też. – wyszczerzyłam się.

- No to wychodzi na to, że nieźle dawałyśmy dupy. – uśmiechnęła się zadziornie.

- Ooo tak. – odparłam. Wybuchłyśmy mega wielkim śmiechem. – Ale już nigdy więcej Mała, nigdy. – uśmiechnęłam się, chwyciłyśmy się za małe palce i przysięgłyśmy, że już więcej się tak nie zachowamy.

*Asia*

Kolejny dzień minął bardzo szybko. Cieszyłam się jak małe dziecko, że idę z Bartkiem na to przyjęcie. Już od rana wszystkie myślałyśmy o tym jak się mamy ubrać. Trening zleciał i każda z nas poszła się szykować. Wykapałam się. Umyłam porządnie włosy i wysuszyłam je, a następnie wyprostowałam. Zrobiłam delikatny makijaż i ubrałam się w sukienkę, a na koniec ubrałam piękne szpilki. Byłam już gotowa. Patrzyłam na Olkę jak się szykuje. Włosy związała w luźnego koka, pomalowała delikatnie oczy i założyła zajebistą kieckę i do tego tak samo boskie sandałki .Byłyśmy gotowe do wyjścia i obie cieszyłyśmy się i denerwowałyśmy. Miałam nadzieję, że spodobam się Bartkowi.

*Bartosz Kurek*

Gdy zobaczyłem Asię byłem w szoku. Wiedziałem, że jest piękna, ale nie aż tak piękna. Gdy tylko do mnie przyszła pocałowałem ją mocno. Byłem zadowolony, że ta urocza kobieta należy do mnie. Poszliśmy na przyjęcie. Cały czas ją obejmowałem. Nie chcę jej stracić. Jest moja. Musze jej to jakoś pokazać. W końcu kocham ją. Tylko nie mam odwagi jej tego powiedzieć. Ta… Ja wielki Bartek Kurek nie umiem wyznać cudownej dziewczynie miłości. Masakra. Jestem mega wielkim tchórzem.

*Piotr Nowakowski*

Ola wyglądała po prostu bosko. Od razu jak tylko ją zobaczyłem pobiegłem do niej i mocno przytuliłem.

- Jak ty ślicznie wyglądasz. – powiedziałem do niej.

- No ty też niczego sobie. – odparła z uśmiechem.

- Kocham Cię skarbie. – powiedziałem po prostu. Nie mogłem się powstrzymać.

- Ja ciebie też Piotruś, ja ciebie też. – odpowiedziała śmiejąc się już. Pocałowałem ją długo i namiętnie.

- Jestem najszczęśliwszym mężczyzną na świecie. – szepnąłem jej na ucho. Wtuliła się we mnie i poszliśmy na imprezę gdzie mogłem się pochwalić, że ta prześliczna kobieta jest tylko i wyłącznie moja.

*Mery*

Szykowałyśmy się razem z Sylw. Nie wiem dlaczego ale stresowałam się trochę, no i bardzo chciałam się podobać Andrzejowi. Zrobiłam sobie makijaż, a włosy zostawiłam rozpuszczone. Ubrałam taką sukienkę i sandałki na obcasie . Za to Sylwia wyglądała jak seksbomba. Po prostu zabójczo. Haha. Uśmiechnęłam się do niej. Wiem, że zależy jej na Karolu.

- Karol nie oderwie dzisiaj od ciebie wzroku. – powiedziałam do niej.

- Mam taką nadzieję. – powiedziała zadziornie i dodała: - Tak samo Wrona nie spuści cię z oczu.

- Miałam właśnie nadzieję, że tak powiesz. – uśmiechnęłam się pod nosem. Sylw zaśmiała się. Swoje śliczne włosy uczesała w koński ogon, zrobiła niezły makijaż no i ubrała boską sukienkę i wysokie szpilki. Byłyśmy już gotowe. Czułam się naprawdę bosko. Jak królowa. Haha.

*Andrzej Wrona*

Sam nie wiem dlaczego chciałem, żeby Marlena szła razem ze mną. Przecież sam się upierałem, że tylko ją lubię. A teraz się stresuje tak jakbym znów miał 15 lat i pierwszą randkę przed sobą. Masakra. Poszedłem po Mery. Jak wyszła z pokoju myślałem, że padnę tam. Wyglądała olśniewająco. Taka słodka. Mmm.. Przywitałem się grzecznie. Uśmiechnęła się do mnie dając całusa w policzek. Kurde Wronka, a może tobie faktycznie podoba się Mery? Nie wiem już co myśleć. Chwyciła mnie pod ramię i poszliśmy.

*Karol Kłos*

Widziałem jak Wronce się oczka zapaliły jak zobaczył Mery. Swoją drogą wyglądała naprawdę super. Uśmiechnąłem się pod nosem. Czekałem na Sylwię. W końcu wyszła z pokoju, myślałem, że mi oczy z orbit wyjdą. Moja cudowna.

- Wyglądasz … wow. – brakowało mi słów.

- Czyli podoba ci się? – zapytała niepewnie.

- Oczywiście. A wątpiłaś w to? – zapytałem zdziwiony.

- Nie wiem. Bałam się, że ci się nie spodoba. – odpowiedziała szczerze.

- Oj Sylwia, Sylwia. Podobasz mi się i to bardzo i nieważne jak jesteś ubrana. – uśmiechnąłem się pod nosem. Spojrzała mi prosto w oczy i uśmiechnęła się. Zbliżyłem się i pocałowałem ją.  – Chodź. – powiedziałem i chwyciłem za rękę.  

*Michalina*

- Kinga, myślisz, że będę się podobać Miśkowi? – zapytałam ją jak już się wyszykowałam. Kinga zrobiła mi boski makijaż, włosy miałam rozpuszczone, sukienkę wręcz cudowną no i piękne buty, w których pewnie się zabije, no ale cóż, żeby być pięknym trzeba cierpieć no nie?

- No jasne, że mu się spodobasz, przecież wyglądasz tak dobrze, że sama bym cię przeleciała. Haha. – zaśmiała się Kinga.

- Kinga! – wydarłam się z głupim uśmiechem.

- No co? Komplementy ci prawie. – odpowiedziała szczerze.

- Ehh.. Dziękuję. – odparłam. Spojrzałam na nią a ta co? – Ej! A ty jeszcze niegotowa?

- No zaraz nooo.. Muszę gębę doprowadzić do stanu używalności no nie? – odparła Mała. Już chciałam jej powiedzieć, że ma się pospieszyć, bo się spóźnimy, gdy ktoś zapukał do drzwi.

- Otwórz! – wydarła się Kinga. Przewróciłam oczami. Haha. Otworzyłam drzwi i kogo tam ujrzałam? Mojego mężczyznę.

- Wow kochanie! – krzyknął zadowolony Misiek. – Wyglądasz bosko.

- Dziękuję. – odpowiedziałam spokojnie, chociaż moje wnętrzności szalały.

- Idziemy? – zapytał wciąż patrząc na mnie z podziwem. 

- Yyy .. – zaczęłam.

- Idź! – wydarła się Kinga z łazienki.

- Na pewno? – zapytałam jeszcze ją.

- Kurwa czy ja niewyraźnie mówię? – zapytała zirytowana.

- Haha. Ok Mała to my idziemy. – powiedział Michał i wyszliśmy. Głupio mi było zostawiać Kingę tak samą, no ale w końcu mój cudowny facet przyszedł no nie? Uśmiechnęłam się. Michał wpił się w moje usta. Gdy już się odsunął zacieszył do mnie tak słodko, że aż mi zaparło dech w piersiach. Odpowiedziałam takim samym uśmiechem. Chwycił mnie za rękę i poszliśmy na przyjęcie.

*Michał Winiarski*

Nie mogłem się doczekać, aż zobaczę moją Misię, dlatego poszedłem po nią. Nie mogłem oderwać od niej oczu. Dobrze, że ta kobieta jest moja. Bo jakby należała do kogoś innego to chyba bym zwariował. Ehh.. Winiarski wpadłeś po uszy. Uśmiechnąłem się. Ogólnie cały czas się szczerzyłem. Tak samo jak Kłos, Wronka, Kurek czy Nowakowski. Ha! Mamy wielkie szczęście.

*Kinga*

Powiedziałam Misi, że ma już iść. Swoją drogą zastanawiam się nad tym, czy czasami nie stchórzyć i nie iść. Wyglądałam strasznie. Żeby chociaż trochę zakryć twarz zostawiłam rozpuszczone włosy, ubrałam szybko kieckę i  botki, w których zakochałam się jak tylko je ujrzałam. Gdy już się ogarnęłam, wyszłam z pokoju i ruszyłam na to przyjęcie. Mimo, że miałam gołe plecy i naprawdę odkryte nogi czułam się pewnie i też tak weszłam na tą imprezę. Wszyscy się na mnie spojrzeli, dziewczyny uśmiechały się słodko, a chłopacy nie mogli uwierzyć, że to ja. Haha. Czyli nie było aż tak źle. Super! Szukałam wzrokiem Fabiana i … znalazłam go. Stał przy ścianie i wpatrywał się we mnie. O kurde. To co czuję jest po prostu nie do opisania. Uśmiechnęłam się do niego delikatnie i ruszyłam w jego stronę.

*Fabian Drzyzga*

Gdy ją zobaczyłem, zamarłem. Wyglądała tak cudownie. Szczerze to miałem ochotę zaciągnąć ją od razu do łóżka. Kurwa Drzyzga! Ogarnij się! Gdy mnie zobaczyła, uśmiechnęła się delikatnie i ruszyła w moją stronę. Ja też ruszyłem w jej kierunku. Miałem wrażenie, że czas się zatrzymał. Jeszcze nigdy się tak nie czułem. O ja! Gdy znaleźliśmy się blisko siebie, chwyciłem ją za rękę i pocałowałem ją czule w usta. Uśmiechnęła się promienne.

- Wyglądasz jak chodzący milion Mała. – szepnąłem jej na ucho.

- Dziękuję. – odparła. Była taka pewna siebie. Uśmiechnąłem się. Udaliśmy się do reszty ekipy i czekaliśmy na oficjalne rozpoczęcie imprezy. Spojrzałem tylko na chłopaków. Każdy z nich się cieszył, że ma tak cudowną dziewczynę. Laski wyglądały odlotowo. Karol mocno obejmował Sylwię. Piotrek patrzył tak na Olkę jakby nie mógł uwierzyć, że to jego dziewczyna. Wronka nie był pewien gdzie ma patrzeć, a Kurek nie wypuszczał Asi z rąk. Michał wyglądał na tak szczęśliwego jakby wygrał w totka. Haha. A ja? Co ja czułem? Nie wiem jak to opisać. Patrząc na Kingę w tej chwili, byłem pewny, że to ta jedyna, że to z nią chce spędzić resztę życia. Gdyby nie to, że znamy się tak krótko z miejsca bym się jej oświadczył. Zakochałem się i nic nie mogłem na to poradzić. Przytuliłem Małą do siebie, uśmiechnęła się do mnie i zaczęliśmy słuchać tego co mówi Antiga.  

      

"Każda kobieta jest tajemnicą, którą trzeba rozwiązać." 

No i kolejny rozdział za nami. W następnym opiszę dokładnie jak wyglądała ta impreza ;) 

Wiem, wiem dziwny jest ten rozdział, ale chciałam, żeby każdy z głównych bohaterów się wypowiedział. ;)

Mam nadzieję, że się spodoba ;p

pozdrawiam ;****